gelukvogels

 

 

Gelukvogels

Een plek voor troostrijke en liefdevolle begeleiding bij rouw en verlies 

Niets is voor altijd. Afscheid nemen hoort bij het leven, daar kan je niet omheen. Toch kan verlies hard aankomen en lang nazinderen. Verlies door de dood van een mens of een dier waar je aan gehecht was. Verlies door een scheiding, door verhuis, door ziekte, ruzie of pesterijen. Verlies van vertrouwen, van eigenwaarde, van veiligheid…


Elk verlies vraagt om verwerking en het rouwproces waar je doorheen gaat kan veel tijd en energie vragen.
Rouwen gaat over de zoektocht naar een nieuwe verbinding met wie of wat je niet meer hebt. Het is een vaak eenzame schommelbeweging tussen stilstaan bij het verlies en de draad van het leven weer oppakken, opnieuw in beweging komen. Soms heb je daar extra steun bij nodig. Rouwen is immers keihard werken en er bestaat geen draaiboek voor. Iedereen rouwt op zijn eigen unieke manier. Er is geen juist of fout. Elk gevoel, elke gedachte mag er zijn.


Samen onderzoeken we wat rouw voor jou betekent en wat jij nodig hebt om nieuwe veerkracht te vinden. Zonder oordeel gaan we op zoek naar lichtpuntjes en verbindingen, om je rouw betekenis te geven zonder erdoor overweldigd te worden.

Bij Gelukvogels werk ik rond rouw en verlies volgens de visie van De Bleekweide. We kijken met een dubbele bril naar verlies-, rouw- en traumasignalen en gebruiken hiervoor de metafoor van de twee stoelen. Wat zijn de zichtbare signalen op de eerste stoel? Deze vragen om (h)erkenning en normalisering. We zoeken vaardigheden om er constructief mee om te gaan. Maar we kijken ook verder naar de tweede stoel: welke achterliggende situatie heeft zorg en verwerking nodig? Welke achterliggende boodschap kunnen we ontwaren? Vanuit de levens- en verliesgeschiedenis, rekening houdend met de context en de vragen van de maatschappij, starten we een traject om meer daadkracht, wilskracht en veerkracht  te vinden. We gaan op zoek naar groeikracht, identiteit en zelfvertrouwen. 

 

Een andere veelgebruikte metafoor is die van het emotionele vat. Al te vaak leren we om wat we voelen te verstoppen of te onderdrukken. Ons emotionele vat loopt vol. Wij geloven sterk dat opgekropte emoties ontsporen en zich, vaak op een later tijdstip, uiten in moeilijk gedrag. Hier mag elk gevoel gewoon gevoeld worden. Gevoelens krijgen erkenning, worden veruiterlijkt, doorleefd en ervaren. We leren er op een constructieve manier mee om te gaan. Als het vat open mag, hoeft het niet te ontploffen. 

Rouw is liefde

die de weg is kwijtgeraakt 

"Grief is like the ocean.

It comes in waves, ebbing and flowing.

Sometimes the water is calm,

and sometimes it's overwhelming.

All we can do is learn to swim."

 

Vicki Harrison

Wie ben ik zonder wat ik verloren heb?

Hoe ga ik om met alles wat ik daarbij voel:

verdriet, kwaadheid, angst, eenzaamheid, schaamte,

schuld, wanhoop, opluchting, noem maar op? 

Hoe vind ik de juiste taal voor mijn verlies? 

Missen, hoe doe ik dat? 

Hoe kan ik mezelf helpen om de pijn te verzachten 

en wat ik verloren heb een plek te geven? 

Hoe kan ik nieuwe betekenis geven aan het leven?